WHEN GOD WAS A WOMAN / MERLIN STONE

Περιεκτικό, σχετικά εύκολο στην ανάγνωση (για ξενόγλωσσο και με βάση πάντα τα δικά μου δεδομένα) και με πάρα πάρα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την ζωή και τις θρησκευτικές συνήθειες λαών, τους οποίους έχουμε ταυτίσει με πολύ συγκεκριμένες απόψεις και πρότυπα (πατριαρχικές κοινωνίες, ανδροκρατούμενες, αρσενικοί Θεοί, υποτίμηση της γυναικείας φύσης κλπ).
Αναφορικά με την περιοχή της Μέσης ανατολής, στην οποία και εκτενώς αναφέρεται η συγγραφέας, η λατρεία της Μεγάλης Θεάς ( του θηλυκού στοιχείου γενικότερα), αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο πάνω στον οποίο στηριζόταν η δομή των κοινωνιών. Ένα στοιχείο το οποίο έρχεται, συνειδητά και υποσυνείδητα, σε σύγκρουση με όλα όσα έχουμε μάθει έως τώρα για τις θρησκευτικές καταβολές των λαών των συγκεκριμένων περιοχών.
Γίνεται μια ιστορική αναδρομή, ξεκινώντας πολύ πριν την κάθοδο των λεγόμενων Ινδοευρωπαϊκών φυλών προς τον Νότο, παρουσιάζοντας την εξέχουσα σημασία και θέση που κατείχε το θηλυκό στοιχείο, τόσο στην θρησκευτική, όσο και στην καθημερινή ζωή των λαών της Μεσοποταμίας, της Αιγύπτου (γίνονται αναφορές ακόμα και για την Κρήτη).
Το σενάριο της αμαρτωλής, πρωτόπλαστης Εύας που παρέσυρε τον Αδάμ και εξόρισε με την πράξη της αυτή τον Άνθρωπο από τον παράδεισο, δεν συναντιέται ούτε σαν υποψία και οι δομές των κοινωνιών στηρίζονται στην εξέχουσα θέση που κατέχει η Γυναίκα μέσα σε αυτές.
Έχει τον ρόλο της Μητέρας της Ανθρωπότητας, της Μεγάλης Θεάς και της ζωογόνου δυνάμεως που, χωρίς αυτήν, το δώρο της ζωής δεν θα γινόταν ποτέ πράξη. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα που αναφέρονται στο πόσο σημαντική ήταν η γέννηση ενός ανθρώπου από μια γυναίκα, χωρίς να εξετάζεται η συμβολή του αρσενικού στην όλη διαδικασία.
Γυναικείες θεότητες, ιέρειες, μάνες, γυναίκες και κόρες.... μητριαρχικές κοινωνίες με απόδοση ιερών χαρακτηριστικών σε κάθετι θηλυκό και αποθέωση όλων των αντίστοιχων χαρακτηριστικών τους: σεβασμός, πραότητα, τρυφερότητα και ζωή.
Πράξεις και καταστάσεις που σήμερα θεωρούνται ρυπαρές και αμαρτωλές, απολάμβαναν την πραγματική σημασία και αξία που εμπεριέχουν..... και όλα αυτά, μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν.....
Μέχρι και την στιγμή που η κάθοδος των φυλών του Βορρά, έφερε μαζί της τις δικές της παραδόσεις, αξίες και ηθικά πρότυπα. Η γυναίκα καταποντίστηκε, τα ιερά των θεοτήτων καταστράφηκαν, ολόκληροι λαοί σφαγιάστηκαν και η δαιμονοποίηση του Θηλυκού στοιχείου που ξεκίνησε τότε, κρατάει μέχρι και τις μέρες μας.

ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ ή Η ΦΑΛΑΙΝΑ / ΧΕΡΜΑΝ ΜΕΛΒΙΛ

Ογκώδες βιβλίο, όπως και το θέμα του.
Αρκετά πλούσια πηγή πληροφοριών για την φαλαινοθηρία και τις ίδιες τις φάλαινες από πρώτο χέρι, διά στόματος Ισμαήλ, του ναυτικού - φαλαινοθήρα, ο οποίος αφηγείται και τις περιπέτειες του Πίκουοντ.
Υπάρχουν σημεία στο βιβλίο, όπου οι περιγραφές των θηλαστικών αλλά και του επαγγέλματος του φαλαινοθήρα είναι τόσο ζωντανές, που θαρρείς ότι βρίσκεσαι εκεί, μαζί τους, πάνω στο Πίκουοντ και τις βάρκες του, κυνηγώντας σπερμοφάλαινες.
 Το Πίκουοντ είναι το καράβι του καπετάνιου Αχαάβ, με το οποίο ο Ισμαήλ σαλπάρει για μακρινές θάλασσες και για παράξενες εμπειρίες (τόσο παράξενες που, μάλλον ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί).
Η ιστορία μας εξελίσσεται μαζί με το ταξίδι του καπετάν Αχαάβ και του πληρώματός του. Μια ιδιαίτερη ομάδα, ένα πραγματικό μωσαϊκό ανθρώπων, καταβολών, πίστης, θρησκείας και χαρακτήρα.
Ένα συνωθήλευμα συμπεριφορών και σκέψεων, με μια όμως κοινή συνισταμένη: τον Μόμπυ Ντικ. Την τεράστια σε μέγεθος λευκή φάλαινα, η οποία σε προηγούμενη συνάντησή της με τον καπετάνιο Αχαάβ, ακρωτησίασε το πόδι του αφήνωντάς τον σακατεμένο σε κορμί και μυαλό.
Ο μοναδικός σκοπός στην ζωή του καπετάνιου από εκείνο το συμβάν και μετά, είναι η εκδίκηση. Ζει και αναπνέει για την στιγμή που θα ξανασυναντηθεί με την φάλαινα, προκειμένου να την σκοτώσει, ανεξάρτητα με το τίμημα.
Ένα τίμημα που εκτός από τον ίδιο, θα το πληρώσουν όλοι, δίκαιοι και άδικοι, αθώοι και ένοχοι, ανεξάρτητα με τον σκοπό της ζωής τους και με το αν συμφωνούν ή όχι, με την εμμονή του Αχαάβ.
Παρατηρούμε την μάχη που δίνει το ανθρώπινο μυαλό και η ανθρώπινη ψυχή απέναντι στους δαίμονες της εκδίκησης και της εμμονής. Ο Αχαάβ, στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχει ολοκληρωτικά παραδοθεί και παραδώσει την ζωή του θυσία, σε έναν βωμό μάχης, αίματος και θανάτου. Ο ακρωτηριασμός του δεν τον μαλακώνει, δεν του επιτρέπει να αντιμετωπίσει την ζωή με διαφορετική προοπτική, ακόμα και η ίδια του η οικογένεια μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, παρόλο που υπάρχουν κάποιες στιγμές αδυναμίας και νοσταλγίας.
Στην συμπεριφορά του αυτή, αδυνατούν να αντισταθούν τα μέλη του πληρώματος και παρασύρονται, θέλοντας και μη, στην άβυσσο του Μόμπυ Ντικ. Άνθρωποι, οι οποίοι παλεύουν με τους ωκεανούς και με τα τέρατά τους για ένα κομμάτι ψωμί, γίνονται βορρά, όχι της σπερμοφάλαινας στην πραγματικότητα, αλλά στην εκδικητική μανία του καπετάνιου, ο οποίος υποτίθεται ότι θα τους οδηγούσε σε πλούσια νερά, προκειμένου να απολαύσουν, έστω και για λίγο, τις στιγμές ηρεμίας και γαλήνης επάνω στην στεριά. Αντί για αυτό, θα καταλήξουν όλοι, πλην του Ισμαήλ, στον βυθό της θάλασσας παρέα με τον Αχαάβ και τις εμμονές του.

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ-ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ-ΠΟΙΜΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ - Α μέρος

Ολόκληρη η εισήγηση του τότε μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου, βρίσκεται στην ιστοσελίδα που παραθέτω παρακάτω, για όποιον ενδιαφέρεται να την διαβάσει ολοκληρωμένη http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/eisigiseis.htm

Στην παρούσα φάση σαφώς και δεν θα αντιγράψω ολόκληρο το κείμενο, παρά μόνο τα σημεία που προτίθεμαι να σχολιάσω.....

Οι παραθέσεις από το πρωτότυπο θα γίνονται με μπλε χρώμα χάριν διευκόλυνσης...

Μέσα στην γενική και πρωτόγνωρη σύγχηση των καιρών μας, οι οποίοι καιροί προσδιορίζουν ήδη τα ιδιώματα του αρξαμένου νέου 21ου αιώνος, παρατηρούμε με απορία την προσπάθεια κάποιων μελών της κοινωνίας μας, να επαναφέρουν στην ζωή του σύγχρονου ανθρώπου την λησμονημένη από αιώνων αρχαία ελληνική και μυθική θρησκεία των ειδώλων.

Νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να απορεί κανένας μας με τις προσπάθειες που κάνουν οι άνθρωποι για να βρουν απαντήσεις. Το αντίθετο μάλιστα, θα έπρεπε όλοι μας να χαιρόμαστε και να αισθανόμαστε αισιόδοξοι παρακολουθώντας άτομα με ανήσυχο πνεύμα να ψάχνουν και να ανρωτιούνται. Και ένας από τους λόγους για τους οποίους παρατηρείται το συγκεκριμένο φαινόμενο, είναι σαφέστατα η αδυναμία της εκκλησίας να δώσει απαντήσεις, λύσεις ή έστω και κατευθύνσεις.

Αναφορικά δε με τον χαρακτηρισμό της αρχαίας ελληνικής θρησκείας ως"λησμονημένης από αιώνων" θα ήθελα να αντιτάξω το προφανές: η αρχαία ελληνική θρησκεία δεν λησμονήθηκε. Παραγκωνίσθηκε ηθελημμένα και έγιναν βίαιες προσπάθειες προκειμένου να ξεριζωθεί από τις καρδιές των ανθρώπων. Κανείς δεν έχει λησμονήσει την πατρώα του θρησκεία. Απλώς όλοι όσοι την εξασκούσαν σφαγιάστηκαν,βασανίστηκαν και εξοντώθηκαν προκειμένου να επικρατήσει η επερχόμενη.

Σχετικά δε με τον χαρακτηρισμό"....μυθική θρησκεία των ειδώλων" είναι εξίσου προφανές το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την οποιαδήποτε θρησκεία ή το οποιοδήποτε δόγμα σαν λατρεία των ειδώλων. Και ας προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε να αποδείξει το αντίθετο. Έγκειται καθαρά στο θέμα της πίστεως και της αποδοχής από το μέρος του πιστού. Όταν οι μαχητές του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα διηγούνταν τις"θεϊκές παρεμβάσεις" χάριν της προσδοκούμενης νίκης, θεωρώ εξίσου ισχυρή την παραδοχή ενός σημερινού ορθόδοξου πιστού ότι προσευχήθηκε σε συγκεκριμένη εικόνα και τελικά"έκανε το θαύμα της". Αδυνατώ να καταλάβω την διαφορά και ως εκ τούτου να δώσω περισσότερη βαρύτητα στην μία από τις 2 μαρτυρίες....

Οι αρχαιολογικοί τόποι με τα ερείπια των θρησκευτικών μνημείων, τις περί αυτά ξεναγήσεις, με τις φαντασιώσεις, τους αισθησιασμούς, τους αποκρυφισμούς, τις υποκειμενικές αναπαραστάσεις, με την αναζήτηση της γεύσεως του αγνώστου δήθεν μυστηρίου και κυρίως με το κενό της ψυχής μερικών αδελφών μας, από τη αγνόηση της μυστικής και της βιωματικής εμπειρίας της κατά Χριστόν ζωής μέσα στην εκκλησία, συντελούν αλλεπαλλήλως στην επιλογή της ατραπού, που οδηγεί στο τίποτε ή σε απεικάσματα των προ Χριστού ειδωλολατρικών τελετών και απροσίτων για τους πολλούς μυστηριακών λειτουργιών και μυήσεων.

Μιλάμε για αρχαιολογικούς τόπους που κατέστρεψαν και για θρησκευτικά μνημεία που μετέτρεψαν σε ερείπια, οι ακόλουθοι της θρησκείας της αγάπης (το γεγονός αυτό από μόνο του λέει πολλά).
Με τους όρους "φαντασιώσεις και αισθησιασμούς" αντιμετωπίζω πρόβλημα κατανόησης και ειλικρινά αδυνατώ να τους αξιολογήσω. Αυτό που μπορώ να αξιολογήσω, είναι ο αποκρυφισμός και το μυστήριο του αγνώστου, όπου μέσα στην Μυστική και βιωματική εμπειρία της κατά Χριστόν ζωής", δεν είναι καθόλου ξένοι ή πρωτάκουστοι όροι! Εξάλλου, η εκκλησία από μόνη της (ή μήπως τους 'έκλεψε...συγγνώμη, δανείστηκε από κάπου) έχει υιοθετήσει τους όρους "μυστήρια" για τις χριστιανικές τελετουργίες. Με λίγα λόγια, δεν μπορώ να διακρίνω κάποια διαφορά, ανάμεσα σε έναν χριστιανό πιστό ή ιερέα και σε έναν παγανιστή κατά την διάρκεια της τέλεσης των μυστηρίων τους!!
Όσο για το τελευταίο σχόλιο περί ειδωλολατρικών τελετών και "απρόσιτων για τους πολλούς μυστηριακών λειτουργιών και μυήσεων", αναρωτιέμαι: τα χριστιανικά μυστήρια είναι ανοιχτά και προσιτά για όλους μας;; Οι γυναίκες για παράδειγμα, τι θέση κατέχουν μέσα στην συγκεκριμένη θρησκεία; Δεν μπορούν να μεταβούν στο άγιον όρος ( αρχαία ελληνική σχολή και τόπος εκπαίδευσης Ελληνίδων παρθένων κορασίδων, από όπου "αποφοιτούσαν" ως ιέρειες της Αρτέμιδος....χμμμ). Τα παραδείγματα είναι πολλά σχετικά με την θέση του θηλυκού στην πατριαρχική θρησκεία.....Από την άλλη μεριά, σκέφτομαι πως ο οποιοσδήποτε άνθρωπος θελήσει σήμερα να ακολουθήσει τον δρόμο του ιερέως, θα πρέπει προηγουμένως να λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση....μέσα σε ειδική σχολή, να διδαχτεί από τους κατάλληλους και τους έχοντες την Γνώση, δασκάλους, και στην συνέχεια, εάν και εφόσον κριθεί ικανός, παίρνει το χρίσμα. Γιατί θα έπρεπε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό σχετικά με τα "ειδωλολατρικά απρόσιτα μυστήρια"; Ο μυούμενος, ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, καθοδηγούμενος από τον ήδη μυημένο και κομιστή της Γνώσης, δάσκαλο, και αν κρινόταν κατάλληλος, του επιτρεπόταν να λαμβάνει μέρος και ανάλογα με την θέση του να λειτουργεί - ιερουργεί......

Τὸ θέμα εἶναι ἐξόχως σοβαρὸ καὶ ἤδη σὲ μερικὲς ἐκκλησιαστικὲς ἐπαρχίες ἐδημιουργήθησαν σημαντικὰ ποιμαντικὰ προβλήματα. Ἡ πρόχειρη ἀντιμετώπιση τοῦ ζητήματος μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι τοῦτο εἶναι ἀστεῖο καὶ γραφικό, δὲν μπορεῖ νὰ στηριχθῆ, γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους: Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι τὸ πλῆθος τῶν βιβλίων καὶ τῶν περιοδικῶν, τὰ ὁποῖα τυπώνονται καὶ κυκλοφοροῦνται αὐξανόμενα , τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ στὸ ἐξωτερικό. Κατὰ δεύτερο λόγο, οἱ θεωρητικοὶ αὐτοῦ τοῦ κινήματος προσπαθοῦν νὰ συγκινήσουν ὅσους τοὺς ἀκούουν μὲ κηρύγματα ἐθνοφυλετισμοῦ καὶ ἑλληνολατρείας, θέμα εἰς τὸ ὁποῖο πολλοὶ ἐκ τῶν συμπατριωτῶν μας ἐμφανίζονται ἰδιαιτέρως εὐαίσθητοι. Προχωροῦν καὶ σὲ τρίτο βαθμὸ ἐπιθετικότητος, ὁ ὁποῖος ἀφορᾷ στὴν ὑποτίμηση ἢ καὶ τὴν πλήρη ἀμφισβήτηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μὲ ἕνα μανδύα ρατσισμοῦ καὶ ἀποκλεισμοῦ αὐτῆς a Priori, ὡς βάσεως ἢ πηγῆς ἀποκαλύψεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως, στὴν ὁποία, κατ' αὐτοὺς δὲν μποροῦν νὰ συμμετέχουν οἱ Ἕλληνες. Τὸ προχωρημένο στάδιο ἐπιθέσεως ἐναντίον τῆς πίστεώς μας, καὶ εἰδικώτερα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι οἱ κατηγορίες γιὰ δῆθεν διωγμοὺς καὶ καταστροφὲς τῆς ἀρχαίας Θρησκείας ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό. Μία τέτοια ὁμιλία στὴν Ἀλεξανδρούπολη ἀπὸ Ἀθηναῖο ὁμιλητὴ ἐνώπιον ἀκροατηρίου 40 ἀτόμων περίπου, ἀντιμετωπίσθηκε ἄμεσα μὲ αὐστηρότητα καὶ ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὸν ὁμιλοῦντα εἰς κήρυγμα στὸ Μητροπολιτικὸ Ναό, ἐκεῖνοι δὲ ὑπέβαλαν μήνυση ἐναντίον μου γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμηση γνωστῆς θρησκείας!

Θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει αναφορά στα "σημαντικά ποιμαντικά προβλήματα" που αναφέρει ο μητροπολίτης στην αρχή της παραπάνω παραγράφου. Ποια ακριβώς μπορεί να είναι τα προβλήματα που έχουν προκύψει; Μήπως αυτό που αναφέρει στην συνέχεια, ότι δηλαδή τυπώνονται και κυκλοφορούν πλήθος από βιβλία και περιοδικά περί των αρχαίων θρησκειών και ότι, ακόμα χειρότερα, το ποίμνιο τα αγοράζει και τα διαβάζει;
Τα περί εθνοφυλετισμού και Ελληνολατρείας που αναγράφονται στην συνέχεια δεν χρήζουν καμίας κριτικής γιατί είναι γνωστή η θέση της εκκκλησίας απέναντι σε κάθετι Ελληνικό ( ας ρίξουμε μια ματιά στους αναθεματισμούς που ψάλλονται κατά των Ελλήνων την Κυριακή της Ορθοδοξίας....).
Στην συνέχεια βλέπουμε το τρίγωνο: Παλαιά Διαθήκη - Χριστιανισμός - Ελληνισμός. Είναι σαφές και αδιαμφισβήτητο  ότι ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρίδια μίσους και καταστροφής που έχουν τυπωθεί ανά τους αιώνες, είναι η Π.Δ (θα μπορούσαμε να την συγκρίνουμε ίσως και με το ταλμούδ των εβραίων.....). Τι σχέση μπορεί να έχει η θρησκεία της αγάπης με αυτό το βιβλίο, είναι πραγματικά άξιον απορίας. Από την άλλη μεριά, προφανώς (και αλλοίμονο αν ήταν διαφορετικά) και κάθε έννοια Ελληνισμού και Ελληνικότητος δεν μπορεί να συνδέεται με τέτοιου είδους ιδέες και πρακτικές.
Όσο για την τελευταία αναφορά περί "δήθεν καταστροφών και διωγμών", απλώς γελώ ( αναγνωρίζω ότι το σχόλιό μου δεν είναι σωστό, αλλά όταν ένας άνθρωπος ο οποίος είναι υπεύθυνος για την πνευματική καθοδήγηση πολλών χιλιάδων, μάλλον εκατομμυρίων, συνανθρώπων του, είναι τραγικό να ψεύδεται τόσο ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα - ας ανοίξουμε ένα-δυο βιβλία αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων αλλά και σύγχρονων ιστορικών και θα αντιληφθούμε πολλά).
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το εξής: πάνω σε ποια βάση και με ποιο έρεισμα αποτάσσεται η εκκλησία  των εγκλημάτων που έχει διαπράξει εναντίον των αρχαίων θρησκειών και δη, της Ελληνικής;;;;; Με ποια λογική αγνοούν το γεγονός της καταστροφής των θησαυρών της Αλεξάνδρειας αλλά και των δολοφονιών τόσων ανθρώπων του πνεύματος και της επιστήμης; Ποιος διέπραξε τα συγκεκριμένα εγκλήματα, υπάρχει κάποιος να απαντήσει;

Στο Β μέρος, η συνέχεια της εισήγησης.......

ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΤ

Το έχουμε μάθει πολύ καλά το μάθημά μας.....

Είναι φανερό από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αυτή την στιγμή....

Δεν έζησα κατά την διάρκεια της 7ετίας, οπότε διάφοροι ίσως να μου προσάψουν άγνοια και λάθος πληροφόρηση. Το σέβομαι....

Όπως και αυτοί θα πρέπει να σεβαστούν με την σειρά τους ότι έχω μάτια και βλέπω και μυαλό που είμαι σε θέση να χρησιμοποιήσω!!

Σε τι πνευματική κατάσταση θα πρέπει να βρίσκεται ένας άνθρωπος, ο οποίος ερχόμενος αντιμέτωπος με όλο αυτό το κακό που παρακολουθούμε τα τελευταία, τουλάχιστον 2 χρόνια στην πατρίδα μας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα της Ελλάδος είναι τα ΜΑΤ.......και αναρτήσεις επί αναρτήσεων στο πολύ μαχητικό και trendy facebook, και φωτογραφίες επί φωτογραφιών, και έξυπνες λεζάντες και βρισιές κάτω από τον μανδύα της δημοκρατίας που κάποτε αγαπούσε και τώρα αγανακτεί εναντίον της.....

Αναρωτιέμαι αν ο κάθε ένας που βγαίνει και βρίζει με τόσο ελαφριά καρδιά - και μυαλό προσθέτω εγώ- βρισκόταν στο γραφείο και στην όμορφη δουλίτσα του το πρωί, ετοίμαζε τον καφέ του και άναβε το όμορφο τσιγαράκι του και εμφανιζόμουν ξαφνικά εγώ μπροστά του και τον έβριζα, έβριζα την μάνα του, την οικογένεια του, την εταιρεία που εργάζεται και τον ανάγκαζα διά της βίας να παρατήσει την εργασία του και να βγει στον δρόμο να διαδηλώσει μαζί μου, θα το έκανε;

Αναρωτιέμαι αν για τα παιδιά που σκοτώθηκαν μέσα στην marfin της Σταδίου, έχει να πει κανείς κάτι και να τα κατηγορήσει για το γεγονός ότι εκείνη την αποφράδα ημέρα αποφάσισαν να πάνε στις δουλειές τους.....

Στο κάτω κάτω, δημοκρατία έχουμε κύριοι αγανακτισμένοι, την οποία εσείς αγαπήσατε, την οποία εσείς θελήσατε, την οποία εσείς στηρίξατε με τις ψήφους σας όλα αυτά τα χρόνια.....δεν γνωρίζατε ότι οι πολιτικοί κλέβουν;Δεν γνωρίζατε ότι οι πολιτικοί κάνουν ρουσφέτια;Δεν καταλαβαίνατε που οδηγείται η πατρίδα όταν άνοιγαν τα σύνορα και ερχόταν μέσα κάθε καρυδιάς καρύδι;

Τα γνωρίζατε όλα αυτά κύριοι και κυρίες, με την μόνη διαφορά ότι τότε δεν σας ένοιαζε αν οι πολιτικοί έκλεβαν γιατί τσεπώνατε τα επιδόματα έγκαιρης προσέγγισης στην εργασία σας.Δεν σας ένοιαζε αν οι πολιτικοί έκαναν ρουσφέτια γιατί έβαζαν στο δημόσιο το δικό σας το παιδί.Δεν σας ένοιαζαν οι λαθρομετανάστες γιατί τότε προσλαμβάνατε τον αλβανο και τον κάθε μαυρο για να σας μαζέψει τις ελιές για μια δραχμή....

Τώρα όμως που κόπηκαν αυτά, μου γίνατε ξαφνικά όλοι επαναστάτες και αγανακτισμένοι και σας φταίνε τα ΜΑΤ.

Θα ανεχτείτε λοιπόν τα χημικά και το ξύλο γιατί αυτή είναι η δημοκρατία την οποία εσείς στηρίξατε με τις ψήφους σας όλα αυτά τα χρόνια. Και όσοι από εσάς δεν την έχετε στηρίξει και είστε πραγματικά αγανακτισμένοι, πάρτε τα όπλα και βγείτε στους δρόμους και πυροβολείστε τα ΜΑΤ.....γιατί οι επαναστάσεις έτσι γίνονται, έλεγε ο Κολοκοτρώνης, έλεγε ο Τσε Γκεβάρα.

Δεν είναι επανάσταση η πορεία και μετά στα FRIDAYS για φαγητό ρε κορόιδα......

Ούτε σπάω βιτρίνες και πετάω μολότωφ φορώντας κουκουλίτσα ξέροντας ότι ο μπαμπάς μου ο δικηγόρος θα με βγάλει έξω αύριο το πρωί.....

Να έχετε υπόψην σας ότι οι αληθινοί επαναστάτες δεν αυτοδιαφημίζονται, ούτε τραβάνε φωτογραφίες την μούρη τους την ώρα της πορείας κρατώντας στο άλλο χέρι φραπεδάκι.

Η χώρα που γέννησε τις έννοιες της δημοκρατίας και της επανάστασης, δυστυχώς τις ξεφτιλίζει και τις 2 καθημερινώς στον βωμό του ΞΕΒΟΛΕΜΑΤΟΣ και της τεμπελομαγκιάς.

Θα επανέλθω........